Ülküdaş – Ali Aksoy (Şiir)

ÜLKÜDAŞ

Bir yiğit yaşadı şu can diyarda,
Deliydi, doluydu, erdi ülküdaş,
Nerede demeyin, yeri yukarda,
Ömrünü bu yola verdi ülküdaş.

Sen gibi, ben gini, o da insandı,
Senin ki can ise onun da candı,
Nedendir bilinmez, çabuk usandı,
Neyi var, neyi yok, serdi ülküdaş.

Bütün yaşıtların keyf yapadursun,
Sen vatan severek neyi bulursun,
Bulursun. Hem neyi ? Suçlu olursun.
Böylece zindana girdi ülküdaş…

Şaştı önceleri, “Olamaz !” dedi,
“Vatan beni suçlu kılamaz !” dedi,
Ne bilsin vatana zulüm çiledi,
Rahmet deyi yağmura durdu ülküdaş…

Dediler: “Vatanı bölmeye kalktın !”
Ve hükmü verdiler: “Zindana atın !”
Sehpalar süsüydü şanlı hayatın,
Bilene namustu, ardı ülküdaş…

Vay, kanı sel gibi akan yiğidim,
Vay benim, korkuyu yıkan yiğidim,
Kürşadım, bozgurdum, aslan yiğidim,
Sorguda bilinmez, sırdı ülküdaş…

Baktılar; işkence sökmüyor ona,
“Canım kurban olsun” demiş, “vatana”,
Dolanmış diline bir yüce dua;
“Ya Allah, Bismillah…” derdi ülküdaş…

Adamış gönlünü yüce sevgiye,
Sevgisi bizlere kutsal hediye,
Kim demiş, yiğidim esirdi diye….
Kendi dergahında hürdü ülküdaş…